| نانومایکوتوکسیکولوژی روشی نوین جهت کنترل و پیشگیری از مایکوتوکسین ها |
| کد مقاله : 1953-5VBS |
| نویسندگان |
|
زهرا شاددل *1، دنیا نیک آیین2 1دپارتمان فیزیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران 2استادیار گروه میکروبیولوژی و ایمونولوژی ، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران |
| چکیده مقاله |
| مایکوتوکسین ها متابولیت‌های ثانویه قارچی هستند که با آلوده کردن خوراک می توانند عوارض گوناگونی را بر روی انسان و حیوانات بگذارند. از اصلی‌ترین گونه های توکسین‌زای قارچی به جنس‌های آسپرژیلوس، پنی‌سیلیوم، فوزاریوم و آلترناریا می توان اشاره کرد. باتوجه به درصد بالای آلودگی خوراک به مایکوتوکسین‌ها ، یافتن راه‌های نوین جهت شناسایی و مدیریت این سموم بسیار مورد توجه است. جهت غلبه بر مشکلات مربوط به حمله قارچ های توکسیژنیک ، روشهای مختلفی به کار می رود که عمدتا استفاده از ترکیبات گیاهی و شیمیایی می باشد ، اما با گذشت زمان قارچ ها به این ترکیبات مقاوم می شوند .در مطالعات اخیر دیده شده که استفاده از فناوری نانو می تواند جایگزین مناسبی برای روش های گذشته باشد. در واقع مکانیسم عملکردی نانوذرات بر اساس تغییر نفوذپذیری غشای سلول ها میکروبی و در نهایت مرگ آنها می باشد. نانوذرات از نظر اندازه ، شکل و خصوصیات بسیار متفاوت هستند و به این سبب خصوصیات فیزیوشیمیایی آنها متغیر است. در همین راستا نانوذره اکسید آهن به دلیل خاصیت مغناطیسی منحصر به فرد خود بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته است. فرمولاسیون‌های نانو با استفاده از ترکیبات شیمیایی مشتق از گیاهان می‌توانند با اثرات ضدقارچی مانع رشد قارچ‌های توکسیژنیک و در نتیجه کاهش تولید مایکوتوکسین‌ها گردند. بنابر ویژگی‌های بیان شده استفاده از نانوذرات برای کنترل مایکوتوکسین ها یک رویکرد امیدوارکننده است و باید برای مهار قارچ های توکسیژنیک به منظور محافظت از انسان ،حیوانات و محیط مورد بررسی قرار گیرد. |
| کلیدواژه ها |
| مایکوتوکسین ها ، نانوتکنولوژی |
| وضعیت: پذیرفته شده |