بررسی مقایسه‌ای و مورفولوژی ارتفاق لگنی در دام‌های اهلی، پرندگان و انسان
کد مقاله : 1876-5VBS
نویسندگان
رادین گودرزی *1، پویا گیتی2، محمد بهرامی3
1دانشجوی دکترای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران
2دانشجو دکترای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه لرستان، خرم‌اباد، ایران
3گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران
چکیده مقاله
ارتفاق لگنی به ناحیه‌ای گفته می‌شود که دو استخوان نیم‌لگن به یکدیگر جوش می‌خورند. بررسی پرونده فسیلی لگن در انسان و حیوانات نشان می‌دهد، که طی گذشت سالیان متمادی تکامل مکانیکی در جانداران مختلف جهت حرکت، جابجایی و زایمان، این ناحیه از سیستم اسکلتی متحمل تغییرات آشکاری شده‌است. به عنوان مثال تغییرات ایجادشده در لگن اجداد امروزی انسان در مقایسه با نخستی‌های غیرانسانی و دیگر پستانداران سبب گشته که راه رفتن بر روی دو پا تسهیل شود. در این مطالعه به بررسی مورفولوژی و مقایسه‌ای ارتفاق لگنی در انسان و حیوانات پرداخته‌شد. تعداد 5 عدد لگن انسان و 20 عدد از لگن‌های سگ، الاغ، اسب، گاو، گوسفند و مرغ از نمونه‌های سالن آناتومی دانشکده‌ی دامپزشکی دانشگاه لرستان و دانشکده علوم‌پزشکی دانشگاه همدان مورد بررسی قرارداده‌شد. ارتفاق لگنی در دام‌ها از دو استخوان عانه در قدام و دو استخوان ورک در خلف تشکیل شده‌است. در نشخوارکنندگان، سطح شکمی دارای یک برامدگی می‌باشد که در گاو نوک تیز و در گوسفند به‌شکل توبرکل است. در انسان، ارتفاق لگنی تنها از دو استخوان عانه تشکیل شده و به نسبت دام‌ها بسیار کوتاه است. در بیشتر گونه‌های پرندگان ارتفاق لگنی به‌دلیل عمل تخم‌گذاری وجود ندارد و دو استخوان عانه به یکدیگر متصل نیستند. تنها در شترمرغ که جثه بسیار بزرگتری نسبت به دیگر پرندگان دارد، ارتفاق لگنی دیده می‌شود. این بررسی نشان می‌دهد که نحوه تشکیل و شکل ارتفاق لگنی بین انسان، پرندگان و دام‌های اهلی متفاوت است و تفاوت‌های مورفولوژی جزئی نیز بین گونه‌های شبیه به هم مشاهده می‌شود.
کلیدواژه ها
لگن، ارتفاق لگنی، انسان، پرندگان، دام‌های اهلی
وضعیت: پذیرفته شده