بررسی تاثیر پلی مورفیسم ژن اینترلوکین ده در روند درمانی سرطان کبد در سگ

کد مقاله : 1759-5VBS

نویسندگان

رضا نامی * دامپزشک هسته ای

چکیده مقاله

سرطان کبد یکی از شایع ترین سرطان ها درمیان سگ ها است. اینترلوکین ده یک سایتوکاین است که نقش مهی را درتنظیم سیستم ایمنی ایفا میکند. پلی مورفیسم های ژن اینترلوکین ده با میزان سطح بیان این سایتوکاین مرتبط است . به نظر می رسد اینترلوکین ده با روند پیشروی وپاسخ به درمان بیماری سرطان کبد در سگ ها مرتبط می باشد . دراین مقاله مروری با مطالعه مقالات صورت گرفته دراین زمینه به بررسی تاثیر فراوانی ژنوتیپی پلی مورفیسم های پروموتور ژن اینترلوکین ده در موقعیت های -592 C/C ، -819 C/T ، -1082 G/A در سگ های مبتلا به تومور کبد می پردازیم . امروزه هپاتوسلولار کارسینومای کبد باعث درصد مرگ ومیربالایی در سگ ها شده است . اینترلوکین ده یک سایتوکاین ضدالتهابی است که از سلول های کراتینوسیتها، سلول های اپیتلیال وبعضی سلول های توموری منشاء می گیرد. بررسی نتایج به دست آمده درمقالات مختلف به منظوربررسی تاثیراین پلی مورفیسم درروندپاسخ به درمان حاکی از آن بودندکه میزان پلی مورفیسم به طورقابل ملاحظه ای درافرادپاسخ داده به درمان نسبت به پاسخ نداده، بیشتربود و همچنین ژنوتیپ -1082 G/A درسگ های مبتلابسیاربیشترازسالم بود ، همچنین سگ های دارای تومور کبدی ، میزان سطح سرم اینترلوکین ده درآنها نسبت به سگ های سالم بسیاربالااست ومیزان سطح پایین اینترلوکین ده باپاسخ به درمان مرتبط است وسگ های بیماری که میزان سطح اینترلوکین ده درآنها بالااست پاسخ ضعیفی به درمان نشان می دهندوپلی مورفیسم ها درکنترل سطح بیان اینترلوکین ده دخالت دارند.

کلیدواژه ها

تومور کبد، سگ، اینترلوکین ده، پلی موفیسم

وضعیت: پذیرفته شده