| مقایسة هیستومتریک تأثیر ترامادول و لیدوکائین در ترمیم زخم خرگوش نیوزلندی |
| کد مقاله : 1573-5VBS |
| نویسندگان |
|
محسن پی سخن *، آیدا رضایی پور، آناهیتا معماردزفولی دانشجوی دکترای عمومی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران |
| چکیده مقاله |
| اینفیلتریشن زخم با بی‌حس‌کننده‌های موضعی به دلیل سهولت و عوارض جانبی کم به منظور بی‌دردی بعد از عمل استفاده می‌شود. تزریق بی‌حسی در محل جراحی به خصوص بعد از جراحی‌های جزئی تا متوسط، باعث کاهش مصرف اوپیوئیدها، کاهش اثرات مربوط به آن‌ها و کاهش هزینه‌ها می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات محلول نرمال سالین (به عنوان کنترل)، لیدوکائین و ترامادول در بهبود زخم خرگوش نیوزلندی بود. در این مطالعه هجده خرگوش نر نیوزلندی به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه C، 3 میلی‌لیتر محلول نرمال‌سالین (n=6)؛ گروه L، 3 میلی‌لیتر محلول 2% لیدوکائین (n=6) و گروه T، 3 میلی لیتر محلول 5% ترامادول (n=6). مقایسه قدرت کشش، شمارش دسته‌های کلاژن و ارزیابی هیستوپاتولوژیک بر روی نمونه‌های گرفته شده از خرگوش‌ها انجام شد. در گروه لیدوکائین نسبت به گروه کنترل، تولید کلاژن کمتر بوده و قدرت کشش با وجود ادم زیاد، عروق زایی و التهاب شدید نیز کمتر بود. در گروه کنترل نسبت به گروه ترامادول تفاوت چشمگیری در تولید کلاژن، قدرت کشش، میزان ادم، عروق‌زایی و شدت التهاب دیده نشد. در این مطالعه دریافتیم که لیدوکائین در مقایسه با نرمال‌سالین، تولید کلاژن بافتی و قدرت کشش را کاهش و ادم، رگ‌زایی و التهاب را افزایش می‌دهد. همچنین تفاوتی میان گروه کنترل و ترامادول مشاهده نشد. نتیجة این مشاهده نشان می‌دهد که از ترامادول به عنوان بی‌حسی موضعی در جراحی‌ها با عوارض بسیار کمتری نسبت به لیدوکائین می‌توان استفاده کرد. |
| کلیدواژه ها |
| ترامادول، لیدوکائین، زخم، خرگوش |
| وضعیت: پذیرفته شده |