| مطالعه ریخت شناسی مهره های گردنی دلیجه ی معمولی و عقاب طلایی |
| کد مقاله : 1565-5VBS |
| نویسندگان |
|
مهدیه کیان نژاد *1، محمد بابایی2، عرفان معینی فرد3 1گروه پاتوبیولوژی دانشکده پیرادامپزشکی-دانشگاه بوعلی سینا همدان ،ایران 2بخش علوم درمانگاهی ، دانشکده پیرا دامپزشکی ، دانشگاه بوعلی سینا ، همدان ایران 3گروه علوم درمانگاهی ، دانشکده پیرادامپزشکی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران |
| چکیده مقاله |
| مقدمه: دلیجه معمولی (Falco tinnunculus) و عقاب طلایی (Aquila chrysaetos) از پرندگان شکاری هستند که توصیفات مورفولوژیکی ستون مهره در آنها به ندرت بررسی شده است. این مطالعه با هدف بررسی آناتومی مهره های گردن در دلیجه ی معمولی و عقاب طلایی انجام شد. روش کار: این مطالعه برروی چهار بهله دلیجه معمولی و سه بهله عقاب طلایی که اسکلت آنها توسط سوسکهای درمستیده جدا شده بود، صورت گرفت. نتایج : دوازده مهره گردن در این پرنده هاوجود داشت. اطلس مانند حلقه دارای سطوح مفصلی محدب قدامی و مقعر خلفی بود. زوائد عرضی مثل یک زائده ی کوچک بین پایکها و بدنه به سمت شکمی امتداد یافته و زائده شوکی مهره محور بلند شده و به سمت خلف کشیده شده بودند. برجستگی پشتی مثل گوشتخواران روی قسمت پشتی زوائد مفصلی خلفی قرار گرفته، که به سمت آخرین مهره گردنی مشخصتر بود. زوائد عرضی کوتاه بوده و به سمت مهره دوازدهم گردن بلندتر شده و از چهارمین مهره گردن به بعد به دو قسمت تقسیم شده بودند. زوائد شوکی در مهرههای گردن، از مهره محور تا دوازدهم، از قسمت قدامی به خلفی کمان پشتی منتقل شده بودند. سطح مفصلی قدامی در مهره های گردن هلالی و مقعر و سطح مفصلی خلفی هلالی و محدب بود. این ویژگی ها در دلیجه معمولی و عقاب طلایی شبیه یکدیگر بودند. نتیجه گیری: ریخت شناسی مهره های گردن، ثبات بیشتر ناحیه گردن را نشان میدهد که باید در شکار استوارتر باشد. این اطلاعات میتواند به دامپزشکان حیوانات وحش برای اقدامات جراحی کمک کند. |
| کلیدواژه ها |
| ریخت شناسی، دلیجه معمولی، عقاب طلایی، مهره های گردنی |
| وضعیت: پذیرفته شده |