مبنای مولکولی تکامل دستگاه تناسلی خارجی با تکیه بر تعاملات دو جانبه اپیتلیالی-مزانشیمی
کد مقاله : 1449-5VBS
نویسندگان
یونس کمالی *
گروه علوم پایه دامپزشکی, دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز
چکیده مقاله
اساس تکامل دستگاه تناسلی خارجی از نظر تعاملات دوجانبه اپیتلیالی-مزانشیمی و مولکول‌های تنظیمی، مشابه تکامل اندام‌های حرکتی اما از نظر وابستگی به آندروژن متفاوت با آن است. ساختار بدوی اندام تناسلی خارجی به نام توبرکل ژنیتال یا برآمدگی تناسلی به طور مشترک در هر دو جنس به شکل یک ساختار جوانه‌ای شکل حاوی صفحه میزراهی و در ادامه میزراه در ناحیه پرینه تکامل می‌یابد. بافت پوششی انتهای دیستال برآمدگی تناسلی به نام اپیتلیوم دیستال میزراهی که به طور موقتی تظاهر می‌یابد، حداقل در بخشی از تکامل برآمدگی تناسلی نقش تنظیمی دارد. از نظر مولکولی اپیتلیوم دیستال میزراهی از طریق مسیرهای علامت‌دهندهء SHH و فاکتور رشد فیبروبلاستی (FGF) نقش کلیدی در تکامل برآمدگی تناسلی ایفاء می‌کند. شفاف‌سازی سازوکارهای تکامل دستگاه تناسلی خارجی با ارزیابی و آنالیز مولکولی اختلالات اندوکرینی، مادرزادی و مدل‌های حیوانی امکان‌پذیر است. در این مقاله مروری سعی بر آن است تا به سازوکارهای مولکولی تکامل دستگاه تناسلی خارجی در انسان و پستانداران که تا به امروز شناخته شده است، پرداخته شود. بدیهی است که شناسایی دقیق این مسیرهای مولکولی ممکن است در پیشرفت درمانی هدفمند برای اختلالات مادرزادی اندام تناسلی خارجی همچون هایپوسپادیاز موثر باشد.
کلیدواژه ها
دستگاه تناسلی خارجی، سازوکار مولکولی، تعاملات اپیتلیالی-مزانشیمی
وضعیت: پذیرفته شده