اثر محافظتی کورکومین زردچوبه برتغییرات بافت شناسی کبد در رت های در معرض فرمالدهید |
کد مقاله : 1421-5VBS |
نویسندگان |
علی لوئی منفرد *1، محسن عالیپور2، سلمان سلطانی3 1عضو هیات علمی گروه بافت شناسی و باکتری شناسی . دانشکده پیرادامپزشکی. دانشگاه ایلام 21دانشجوی کارشناسی ارشد بافت شناسی، دانشکده پیرا دامپزشکی، دانشگاه ایلام- ایلام- ایران 3استادیار، کارشناس آزمایشگاه مرکزی دانشگاه ایلام، ایلام- ایران |
چکیده مقاله |
کورکومین ترکیبی مؤثر در زردچوبه است و اثرات درمانی دارد. از طرف دیگرکاربردهای فرمالدهید موجب شده است که این ماده باعث مسمومیت افراد شود. در مطالعه حاضر اثر کورکومین بر روی تغییرات بافت شناسی کبد در رت های در معرض فرمالدهید انجام شد. 35 رت ماده نژاد ویستار به 5 گروه شامل FA (تیمار شده با فرمالدهید به روش داخل صفاقی، به میزان mg/kg10 به مدت دو هفته)، 150 CUR (تیمار شده با کورکومین به میزان mg/kg 150 گاواژ)، شاهد (دریافت کننده فقط آب مقطر فاقد هر گونه ماده افزودنی به روش داخل صفاقی)، 150 FA+CUR (دریافتکننده فرمالدهید به همراه کورکومین به میزان mg/kg 150 به صورت گاواژ)، 300 FA+CUR (دریافتکننده فرمالدهید به همراه کورکومین به میزان mg/kg 300) تقسیم شدند. در پایان دوره تیمار، رتها آسانکشی شده و نمونه کبد استخراج شد و رنگآمیزی هماتوکسیلین-ائوزین انجام شد. نتایج این مطالعه بیانگر تاثیر مخرب فرمالدهید بر روی بافت کبد شامل پرخونی ورید مرکز لوبولی، اتساع و تورم سینوزوئید کبدی، پیکنوز هسته هپاتوسیت و افزایش ارتشاح لوکوسیتی بود. درحیوانات تیمار شده با کورکومین و فرمالدهید بصورت همزمان( mg/kg150)، تغییرات بافت کبد ملایم تر بود. در رتهای تیمار شده با کورکومین( mg/kg300) و فرمالدهید، ساختار کبد شبیه گروه شاهد بود. به طور کلی یافتههای به دست آمده در مطالعه حاضر نشان داد که تجویز کورکومین به میزان 300 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن به روش گاواژ و به مدت دو هفته می تواند صدمات بافت شناسی ناشی از فرمالدهید را برطرف سازد. |
کلیدواژه ها |
بافتشناسی، فرمالدهید، کورکومین، کبد. |
وضعیت: پذیرفته شده |