| ارزیابی اثر شکل و سطوح مختلف اکسید روی بر عملکرد تولیدمثلی گله مادر گوشتی |
| کد مقاله : 1374-5VBS |
| نویسندگان |
|
مسعود برزگر *، مجتبی زاغری، مهدی ژندی، مصطفی صادقی گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران |
| چکیده مقاله |
| در تحقیق حاضر اثر اکسید روی با سطوح و اندازه ذرات مختلف بر عملکرد تولید مثلی مرغ‌ها و خروس‌های مادر گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. از تعداد 200 قطعه مرغ مادر با 5 تکرار و 5 پرنده در هر تکرار و 24 قطعه خروس با 6 تکرار و یک پرنده در هر تکرار از سویه راس 308 در سن 54 هفتگی و به صورت طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارها شامل 70 میلی‌گرم روی از اکسید روی با ذرات بزرگ (LPZnO -70)، 100 میلی‌گرم روی از اکسید روی با ذرات بزرگ (LPZnO -100)، 70 میلی‌گرم روی از اکسید روی با ذرات کوچک (SPZnO -70) و 100 میلی‌گرم روی از اکسید روی با ذرات کوچک (SPZnO -100) بودند (در هر کیلوگرم خوراک). با توجه به نتایج، تیمارهای آزمایشی بر تولید تخم مرغ، وزن بدن، وزن تخم مرغ و وزن زرده اثرگذار نبود. ضخامت پوسته تخم مرغ در کل دوره آزمایش در تیمار SPZnO بیشتر LPZnO بود (P<0.001). بالاترین و پایین‌ترین میزان باروری و جوجه درآوری به ترتیب در تیمارهای SPZnO-100 و LPZnO-70 مشاهده شد. بیشترین میزان حجم مایع منی در تیمارهای SPZnO-100 و LPZnO -100 وجود داشت (P < 0.05). به طور کلی می‌توان گفت SPZnO به دلیل قابلیت دسترسی بالاتر، تأثیر مطلوب‌تری بر فراسنجه‌های تولیدمثلی گله‌های مادر دارد و از آنجایی‌که سطح 100 میلی‌گرم روی در کیلوگرم از هر دو منبع اکسید روی عملکرد تولید مثلی بهتری به همراه داشت می‌توان گفت که استفاده از SPZnO -100 نتیجه مطلوب‌تری به دست خواهد آورد. |
| کلیدواژه ها |
| اکسید روی، باروری، جوجه درآوری، کیفیت اسپرم |
| وضعیت: پذیرفته شده |