| فراوانی سویه های اشریشیاکلی تولیدکننده ی بتالاکتامازهای وسیع الطیف در نشخوارکنندگان کوچک |
| کد مقاله : 1257-5VBS |
| نویسندگان |
|
عارفه اکبری جور1، امیر اسدآبادی صفات1، سعیده افریشم *2، طهورا زارعی3، امیر عباس قاضی زاده بهزادی4، مازیار جاجرمی1، رضا قنبرپور5، احسان اله سخائی6، مهسا مرداسی7 1گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر کرمان 2گروه پاتوبیولوزی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر کرمان 3گروه پاتوبیولوژی، دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر کرمان 4گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان 5گروه تحقیقاتی میکروبیولوژی مولکولی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان 6گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید باهنر کرمان 7گروه بیوتکنولوژی گیاهی، دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی |
| چکیده مقاله |
| باکتری اشرشیاکلی به عنوان مهم ترین عضو میکرو فلور بدن حیوانات خون گرم و انسان، می تواند برخی از ویژگی های ژنتیکی مانند ژن های مقاومت آتی بیوتیکی را با سایر میکروارگانیسم های پاتوژن و غیر پاتوژن در بین میزبان های مختلف به اشتراک بگذارد. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی جدایه های اشرشیاکلی مقام به آنتی بیوتیک های بتالاکتام ها وسیع الطیف و همچنین تعیین فراوانی ژن blaTEM، از ژن های شایع و مهم کدکننده ی مقاومت نسبت به بتالاکتام های وسیع الطیف، در دو گونه ی بز و گوسفند انجام پذیرفته است. در این مطالعه فراوانی سویه های دارای ژن blaTEM، 4/2 درصد در بز و 4/7 درصد در گوسفند بود. همچنین نتایج تست آنتی بیوگرام کربی بوئر نشان داد که فراوانی سویه های تولید کننده ی بتالاکتاماز های وسیع الطیف (ESBLs) در گوسفند 4/7 درصد و در بز 6/3 درصد می باشد. این مطالعه نشان دهنده ی اهمیت بالقوه سویه های مقاوم نسبت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام می باشد، بنابراین بروز رسانی روش های تجویز آنتی بیوتیک، استفاده ی چرخشی از آنتی بیوتیک ها و استفاده از روش های پشگیری از بروز عفونت های باکتریایی می تواند از مهم ترین استراتژی های کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی علیه بتالاکتام ها در حیوانات تولیدکننده ی محصولات غذایی باشد. |
| کلیدواژه ها |
| اشرشیاکلی، مقاومت آنتی بیوتیکی، بتالاکتام های وسیع الطیف، نشخوارکنندگان کوچک |
| وضعیت: پذیرفته شده |