| تأثیر دیابت مادری بر تغییرات هیستومورفومتریک تخمدان در قبل و بعد از تولد موش صحرایی در سنین مختلف و نقش محافظتی عصارۀ جینسینگ |
| کد مقاله : 1122-5VBS |
| نویسندگان |
|
ذبیح الله خاکسار *، حمیدرضا مرادی، افشین زارع گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران |
| چکیده مقاله |
| بیماران دیابتی از اختلالات عملکرد دستگاه تناسلی شامل کاهش میل جنسی و ناتوانی در باروری رنج می‌برند. تحقیقات حاکی از آن است که جینسینگ موجب هیپوگلیسمی می‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر عصارۀ جینسینگ بر تغییرات بافتی تخمدان در قبل و بعد از تولد نوزادان متولد شده از موش‌های دیابتی می‌باشد. 32 سر موش صحرائی ماده بالغ به چهار گروه شامل: کنترل (بدون درمان)، دیابت (50 میلی‌گرم/کیلوگرم استرپتوزوتوسین)، دیابت+عصارۀ جینسینگ (400 میلی‌گرم/کیلوگرم) و عصارۀ جینسینگ (400 میلی‌گرم/کیلوگرم) به‌طور تصادفی و برابر تقسیم شدند. سپس، موش‌ها باردار شدند و پس از طی مراحل بارداری، از هر گروه پنج جنین ماده با سنین 18 و 20 روزگی و پنج نوزاد ماده یک‌ماهه، دوماهه و سه‌ماهه انتخاب شدند. بافت تخمدان برای مطالعات هیستومورفومتری جمع‌آوری و در فرمالین بافر 10% فیکس شدند. نتایج حاکی از افزایش معنی‌دار تعداد و قطر فولیکول‌های آغازی، اولیه و ثانویه در موش‌های یک، دو و سه ماهه گروه‌های دریافت‌کنندۀ جینسینگ نسبت به گروه دیابت شدند (05/0>p). همچنین، عصارۀ جینسینگ موجب افزایش در تعداد و قطر فولیکول‌های آغازی تخمدان جنین‌های 18 و 20 روزه در مقایسه با سایر گروه‌های مطالعه گردید (05/0>p). تعداد و قطر فولیکول‌های آغازی، اولیه و ثانویه در موش‌های یک‌ماهه و دوماهه و نیز تعداد و قطر فولیکول-های آغازی و بالغ موش‌های سه‌ماهه در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل سالم کاهش معنی‌دار نشان دادند (05/0>p). در مجموع، نتایج نشان داد که عصارۀ جینسینگ می‌تواند موجب ارتقاء ساختار بافتی تخمدان در قبل و بعد از تولد در موش‌های صحرایی ماده مبتلا به دیابت شوند. |
| کلیدواژه ها |
| جینسینگ، دیابت مادری، تخمدان، جنین ماده، موش صحرایی |
| وضعیت: پذیرفته شده |