تأثیر دیابت مادری بر تغییرات هیستومورفومتریک تخمدان در قبل و بعد از تولد موش صحرایی در سنین مختلف و نقش محافظتی عصارۀ شنبلیله
کد مقاله : 1113-5VBS
نویسندگان
حمیدرضا مرادی *، ذبیح الله خاکسار، محمد بیضایی
گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
چکیده مقاله
مطالعات نشان داده‌اند که دیابت موجب اثرات منفی بر سیستم تناسلی ماده می‌شود. بیماران دیابتی از اختلالات عملکرد دستگاه تناسلی شامل کاهش میل جنسی و ناتوانی در باروری رنج می‌برند. تحقیقات حاکی از آن است که شنبلیله موجب هیپوگلیسمی می-شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر عصارۀ‌ شنبلیله بر تغییرات بافتی تخمدان در قبل و بعد از تولد نوزادان متولد شده از موش‌های دیابتی می‌باشد. 60 سر موش صحرایی ماده بالغ در شش گروه شامل: کنترل (بدون درمان)، القای دیابت تجربی (50 میلی-گرم/کیلوگرم استرپتوزوتوسین)، دیابت+عصارۀ شنبلیله (1000 میلی‌گرم/کیلوگرم)، عصارۀ شنبلیله (1000 میلی‌گرم/کیلوگرم)، دیابت+گلی‌بنگلامید (5 میلی‌گرم/کیلوگرم)، گلی‌بنگلامید (5 میلی‌گرم/کیلوگرم) به‌طور تصادفی و برابر تقسیم شدند. سپس، موش‌ها باردار شدند و پس از طی مراحل بارداری، از هر گروه پنج جنین ماده با سنین 18 و 20 روزگی و پنج نوزاد ماده یک‌ماهه، دوماهه و سه‌ماهه انتخاب شدند. بافت تخمدان موش‌ها و نمونه‌های سرم به‌ترتیب برای مطالعات هیستومورفومتری و ارزیابی LH و FSH جمع‌آوری شدند. تعداد فولیکول‌های آغازی در جنین‌های ماده 18 و 20 روزه گروه‌های دیابت+عصارۀ شنبلیله و دیابت+گلی‌بنگلامید نسبت به گروه دیابت افزایش معنی‌دار نشان دادند (05/0>p). فولیکول اولیه و بالغ موش‌های یک، دو و سه ماهه درگروه‌های دیابت+عصارۀ شنبلیله و دیابت+گلی‌بنگلامید افزایش معنی‌دار نشان دادند (05/0>p). میزان هورمون LH و FSH در موش‌های دو و سه ماهه گروه‌ دیابت+عصارۀ شنبلیله در مقایسه با گروه دیابت افزایش معنی‌دار نشان داد (05/0>p). در مجموع، نتایج نشان داد که عصارۀ شنبلیله می‌تواند موجب ارتقاء ساختار بافتی تخمدان در قبل و بعد از تولد از موش‌های صحرایی ماده مبتلا به دیابت شوند.
کلیدواژه ها
شنبلیله، دیابت تجربی، تخمدان، نوزادان ماده، موش صحرایی
وضعیت: پذیرفته شده