اثرات مصرف مونوسدیم‌گلوتامات بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو بافتی، جمعیت سلول‌های لیدیگ و شاخص‌های آنالیز اسپرم در موش‌های سوری دریافت‌کننده پاکلی‌تاکسل
کد مقاله : 1051-5VBS
نویسندگان
داود کیانی فرد *
گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز
چکیده مقاله
مونوسدیم گلوتامات (MSG) نمک سدیم فرم ال – اسید گلوتامیک بوده که به عنوان تشدید‌‌کننده طعم به مواد غذایی اضافه می‌گردد. این ترکیب دارای اثرات سمیت بافتی بر دستگاه تناسلی است. پاکلی‌تاکسل داروی شیمی درمانی رایج جهت درمان تومورهای جامد بوده که دارای اثرات منفی بر ساختار و عملکرد بافت بیضه است. در این مطالعه اثرات مصرف مونوسدیم‌گلوتامات بر شدت تغییرات ساختاری و عملکردی بافت بیضه ناشی از مصرف پاکلی‌تاکسل در موش‌های سوری بالغ بررسی گردید. چهل سر موش سوری به چهار گروه شامل گروه‌های کنترل، پاکلی‌تاکسل (2 mg/kg) (PTX)، مونوسدیم گلوتامات (60 mg/kg) (MSG) و پاکلی‌تاکسل پس از مونوسدیم گلوتامات (MSG+PTX) تقسیم شدند. در انتهای مطالعه حیوانات آسان کشی شده و نمونه‌های بافت بیضه جهت مطالعات سلولی و اندازه‌گیری شاخص استرس اکسیداتیو بافتی و دم اپیدیدیم جهت آنالیز اسپرم اخذ شد. میانگین شاخص استرس اکسیداتیو در گروه‌های درمان در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. این افزایش در گروه MSG+PTX در مقایسه با گروه کنترل معنی‌دار بود. میانگین تعداد سلول‌های لیدیگ در گروه‌های درمان در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت. بیشترین کاهش در گروه MSG+PTX مشاهده گردید. تمام شاخص‌های آنالیز اسپرم (تعداد اسپرم، درصد تحرک و درصد زنده‌مانی)در گروه‌های درمان در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت. بیشترین میزان کاهش در گروه MSG+PTX مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف طولانی مدت مونوسدیم‌گلوتامات موجب تشدید تغییرات ساختاری و عملکردی بافت بیضه ناشی از مصرف پاکلی‌تاکسل در موش‌های سوری می‌گردد.
کلیدواژه ها
اسپرم، استرس اکسیداتیو، پاکلی‌تاکسل، لیدیگ، مونوسدیم گلوتامات
وضعیت: پذیرفته شده